reggio emilia ne demek?

Reggio Emilia yaklaşımı, İtalya'nın Reggio Emilia şehrinde Loris Malaguzzi tarafından II. Dünya Savaşı'ndan sonra geliştirilmiş, çocuk merkezli ve yapımcı öğrenmeye dayalı bir eğitim felsefesidir. Bu yaklaşım, çocukların potansiyellerine, öğrenme haklarına ve topluluk içindeki rollerine büyük önem verir.

Temel İlkeler:

• Çocuğun İmajı: Reggio Emilia'da çocuklar, yetenekli, meraklı, bilgi sahibi ve potansiyelleri olan bireyler olarak kabul edilirler. Çocukların "100 dili" olduğuna inanılır; yani, kendilerini ifade etme, öğrenme ve keşfetme yollarının sonsuz olduğu düşünülür.

• Öğretmen Rolü: Öğretmenler, çocukların öğrenme süreçlerini kolaylaştıran, gözlemleyen, belgeleyen ve destekleyen birer rehberdirler. Öğretmenler, çocukların sorularını teşvik eder, projeleri destekler ve öğrenme ortamını zenginleştirirler.

• Çevre: Fiziksel çevre, "üçüncü öğretmen" olarak kabul edilir. Sınıflar, çocukların keşfetmelerini, işbirliği yapmalarını ve yaratıcı olmalarını teşvik edecek şekilde düzenlenir. Doğal malzemeler, ışık ve estetik unsurlar önemlidir.

• Belgeleme: Çocukların öğrenme süreçleri, fotoğraflar, videolar, çizimler ve notlar aracılığıyla dikkatlice belgelenir. Bu belgeleme, çocukların öğrenme süreçlerini anlamalarına, öğretmenlerin müfredatı şekillendirmelerine ve velilerin çocuklarının gelişimlerini takip etmelerine yardımcı olur.

• Projeler: Reggio Emilia yaklaşımında öğrenme, genellikle çocukların ilgisini çeken projeler etrafında şekillenir. Projeler, çocukların sorularını derinlemesine araştırmalarına, işbirliği yapmalarına ve problem çözme becerilerini geliştirmelerine olanak tanır.

• Veli Katılımı: Veliler, okul yaşamının önemli bir parçası olarak kabul edilirler. Veliler, sınıflarda gönüllü olarak çalışabilir, etkinliklere katılabilir ve çocuklarının öğrenme süreçlerine aktif olarak dahil olabilirler.

Önemli Kavramlar:

• Çocuk%20Merkezli%20Eğitim
• Yapımcı%20Öğrenme
• Proje%20Yaklaşımı
• Eğitimde%20Belgeleme
• Öğrenme%20Ortamı